'Ik merk niet dat ik anders ben'
Tijdens een keuring voor zijn rijbewijs kreeg Cock van Roon (Schadebehandelaar bij a.s.r.) de vraag of hij problemen had met zijn handicap. ‘Nee’, antwoordde hij. Tot verbazing van de keuringsarts, want Cock zat in een rolstoel. Toch was aan dit antwoord niets gelogen. ‘Ik heb gezondheidsproblemen en dus een handicap, maar problemen met mijn handicap heb ik niet. Dat straal ik ook uit. Want als ik positief in het leven sta kijken mensen naar mij, en niet naar mijn handicap. Dat merk ik ook bij a.s.r.’
‘Solliciteren met een handicap is niet altijd makkelijk. Soms merk je al bij binnenkomst aan de gezichten: ik ga het niet worden. Dat vond ik wel eens lastig, zeker toen ik net klaar was met studeren en veel solliciteerde. Tot ik zelf ook kritisch werd, en oplette of het kantoor bijvoorbeeld wel rolstoegankelijk was. Wat dat betreft zit ik bij a.s.r. goed: toen ik 11 jaar geleden solliciteerde werden de aanpassingen die ik nodig had zonder problemen doorgevoerd en had ik direct een parkeerplaats voor de deur. Inmiddels is dit het meest rolstoeltoegankelijke kantoor waar ik ooit gewerkt heb. Mede daardoor voel ik me niet gehandicapt, maar gewoon collega.
a.s.r. wil iedereen kansen geven. Daarom ben ik trots om voor a.s.r. te werken.
De mensen spelen daar natuurlijk ook een grote rol bij. Niemand kijkt er vreemd van op dat ik in een rolstoel zit en ik merk dat a.s.r. heel bewust kansen biedt aan mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Ik ben vooral trots op de Participatiedesk, waarmee a.s.r. mensen met een Wajong-uitkering ondersteunt bij het vinden van een passende baan. Maar het zit ook in de kleine dingen. Een uitnodiging om als ervaringsdeskundige mee te denken over het aannemen van mensen met een handicap of om in een managementbijeenkomst wat te vertellen over werken met een arbeidsbeperking. Dat soort dingen stralen voor mij uit dat a.s.r. iedereen kansen wil geven. Dat maakt mij trots om voor a.s.r. te werken.’
Kansen genoeg dus bij a.s.r., maar kansen moet je wel pakken. En dat doet Cock. ‘De afgelopen acht jaar werkte ik als Schadebehandelaar in het Serviceteam van de afdeling Verkeer, waar ik de eerste aannames deed van nieuwe schademeldingen en statusvragen afhandelde. Dat was leuk werk, maar ik was op zoek naar meer verdieping: een functie waarin ik schades van begin tot eind kon afhandelen. Dat ik een paar keer werd afgewezen voor een functie in het Behandelteam, maakte me alleen maar gemotiveerder om nog beter beslagen ten ijs te komen. Ik ging opleidingen volgen en heb zelf een stageplan geschreven en gepitcht aan mijn leidinggevende. Die stage kwam er, en dat beviel van beide kanten zo goed dat het bij de volgende sollicitatie raak was. 1 november startte ik in mijn nieuwe functie. Intensief is het wel, want ik heb nog veel te leren. Maar ik kan niet wachten om in deze functie verder te groeien.’
En daarna? ‘Ik ben 58, dus of een volgende stap er nog inzit weet ik niet. Toch zou ik het liefst nog één stap willen maken. Naar Speciale Zaken, waar ze fraudezaken onderzoeken. Daar kreeg ik tijdens mijn stage al een paar keer mee te maken, en ik denk dat ik er wel gevoel voor heb. Eerst maar eens een goede Schadebehandelaar worden, en dan zien we wel weer verder.’
